Verslag 24 oktober 2009

Quiz / kwis/ (de (m.) : …vraag- en antwoordspel, waarbij het antwoord binnen een zeker tijd moet worden gegeven, m.n. voor radio- of televisie, vaak omlijst door muziek, zang en dans.
Quizbeest. quizleider (de (m.)  quizmaster: leider van een quiz, presentator van een quizprogramma
Quizzen/ kwissen 1 een quiz houden 2 aan een quiz deelnemen.
Meer vocabularium moet je niet hebben om te begrijpen wat wij die avond van zaterdag 24 oktober 2009 meegemaakt hebben. Wij, die deelgenomen hebben weten wat jullie, de drukbezetten of de thuisblijvers, gemist hebben.

Klopt, wat hierboven staat: de antwoorden moesten binnen een zekere tijd gegeven worden. De echte quizbeesten waren er gelukkig niet bij (maar ze bestaan wel, anders zouden ze niet in “De Dikke Van Daele” vernoemd worden). Wij hadden dus geen last van die beesten, zodat we toch konden zeuren om toch nog iets meer tijd om te antwoorden. En onze quizmaster – de terecht veelgeprezen, en in onze wijnclub wereldberoemde Luc Van Raemdonk (je weet wel, hij die het ons allemaal geleerd heeft,  hij die ons telkens weer voorhoudt hoe het moet. Ja, precies, die kerel die ons voortdurend laat blindproeven, al heeft hij zelf geen blinddoek om als hij ons de wijnen schenkt , hij die tijdens de quiz regelmatig zei “ maar allez, weten jullie dat dan niet (meer) ?”–  die Luc dus, gaf ons regelmatig wat meer tijd om te antwoorden.

Wat prezen wij ons gelukkig om dit menselijke begrip van die bijna goddelijke Bacchus Luc. Want wat deed zich bijvoorbeeld voor? Er wordt wijn geschonken. Stelt de quizmaster toch wel vragen zeker, in plaats van ons met rust te laten, even genieten van wat wijn, zo gewoon gezellig samen.  Vragen over aroma, nieuwe wereld of oude wereld, smaak en zo.
Wat doen wij dan in onze ploegjes, erover praten natuurlijk, onze onzekerheid onder vrolijkheid verbergen. Jongens, werd dat soms een gibberig gedoe. En lachend neem je nog een slokje om te proeven, want het antwoord moet gegeven worden.

Je weet hoe het gaat. Vrolijkheid in groep stapelt zich op. Let op: we waren niet liederlijk. Wel waren we blij en  kameraadschappelijk. En ondertussen, je zou het niet geloven, op zo’n quiz leer je bij: dingen die je niet wist, en dingetjes die je vergeten was, en dingetjes als: verdorie-we-hebben-het-er-laatst-op-die-avond-over-dit-of-dat-onderwerp-over-gehad. Dat soort geheugenverlies dus. Mijn kompanen van  ploeg “De vruchtbare wijnstok”  konden me er uiteindelijk toch van overtuigen dat het geheugenverlies niet aan mijn leeftijd lag, maar dat wijn toch moeilijk was en zo.

Klopt. Als je wil quizzen, (ja, je ziet niet dubbel, het moet met dubbele z !!!) moet je enkel de woorden kennen van hierboven. Maar bij wijnproeven, wijn bespreken….  Maak zelf maar eens een lijstje van “afdronk” en “aroma” tot “Zinfandel”  en “”zuurtegraad”., en je hebt algauw heel wat blaadjes papier nodig.
Dat kan je dus allemaal niet onthouden, en dus is het toch maar goed dat er op tijd en stond een quiz georganiseerd wordt.

Weet je, en daar ben ik al mijn wijnneusvrienden dankbaar om, het gaat erom om samen, ontspannen, zonder poeha, van wijn te genieten. En dat je in zo’n wijnclub gelijkgestemden vindt -akkoord, op de duur zingen ze wel vals – is toch een verrijking voor het leven. En echt waar, je maakt er vrienden. (Laatst kwam ik er eentje tegen op de tram. Ik herkende hem niet. Maar dat kwam omdat hij een petje op had. En dan denk ik, op zo’n onverwacht moment,  met lichte ontroering… “Ach, die ‘Wijnneus’ toch”…)

Zelf ben ik door het quizzen die avond,iets  zelfzekerder geworden .  “Ik durf nooit antwoorden, want ik ken er niets van”, verontschuldigde ik me bij voorbaat. Dat werd me gauw uit het hoofd gepraat. “Je moet antwoorden wat je het eerste denkt, en wees niet bang eens een fout te zeggen”. Verdorie, ’t is nog waar ook. Ik was zo blij als een kind als ik eens juist gokte, en zag met plezier (maar zonder leedvermaak, wan zo ben ik niet. Echt, echt niet ) die prachtfiguren waar ik naar opkeek, op tijd en stond  het hoofd buigen, zeggend: “ik weet het niet…”  Wijn moet wel een krachtig antidotum zijn tegen deze soort neerslachtigheid, want  die kerels werden daar niet treurig om, wat mij aanzette steeds driester en fouter te antwoorden. De goedlachsheid waarin dit alles gebeurde gaf me een heerlijk gevoel in een fijn gezelschap te mogen zijn.  

En ook  de aanwezigheid van die andere ploegen  was te dulden. Ja, er viel best mee te leven. Soms hinderden ze wat als ze al te luidruchtig en juichend kond deden van hun juiste antwoorden (ligt aan de opvoeding). Gelukkig zaten ze aan andere tafeltjes, met ook zo’n antwoordblad voor zich. Maar ze hadden wel allemaal keelpijn, denk ik, want ze fluisterden de hele tijd als ze de wijnen proefden, het universum aftastend naar het enige juiste antwoord dat bij die godendrank kon passen . Maar uiteindelijk  bleken het dan toch ook fijne mensen te zijn.

Kom, laat ik ere wie ere toekomt, de ploegen hen in volgorde van resultaat vernoemen, met als enige kanttekening dat tussen de voorlaatste ploeg (de onze) en de laatste ploeg, slecht 1 puntje verschil was. Als we gewild hadden, en nog meer plezier hadden gemaakt, was het verschil groter geweest, in ons nadeel weliswaar. Maar eerzuchtig als we zijn, ging dit ons net te ver.

1. De knapste neuzen
2. De rijpe clementinnekes
3. De vruchtbare wijnstok
4. Drunken ladies and a gentleman

Voel je ’t zo al een beetje? Die sfeer, die kameraadschap, die gezelligheid, en ondertussen genieten en leren.
Ik heb er geen spijt van. Dit was geen “verquizde” avond.
Tot volgende keer, misschien?

Remi