Verslag 20 maart 2012
Deze avond was de ultieme gelegenheid om eens kennis te maken met wat later bleek verbazend goede kwaliteit van Oostenrijkse wijnen. Voor velen onder ons onbekend, tenzij men misschien op reis in Oostenrijk in een plaatselijke winkeltje een Grüner Veltliner had aangeschaft en uitgeprobeerd.
Guy Janssens, eigenaar van het Oostenrijks wijnhuis, vertelde hoe hij in het wijnwereldje was terechtgekomen. Bij een etentje in een gekend Antwerps restaurant knoopte hij een gesprek aan met de sommelier. Deze bekloeg zich over het feit dat het moeilijk was om aan Oostenrijkse wijnen te geraken. Een echte invoerder ervan ontbrak in België .
Guy, superfan van Oostenrijk en veel vrije tijd wegens pensioen, stortte zich 3 maanden op het bestuderen van de druivensoorten en wijnen van Oostenrijk. Besmet door de wijnmicrobe bezocht hij nadien 125 wijnboeren. Deze zoektocht resulteerde uiteindelijk in het oprichten van het Oostenrijks wijnhuis.
Guy en zijn wijnvriend Ronny vergastten ons op een gezellige en interessante voordracht over hun ervaringen in hun “uit de hand gelopen” hobby.
Wijngebied in Oostenrijk situeert zich in het oosten tussen 48° en 47° breedtegraad. Dit is dezelfde breedtegraad als Bourgogne. De wijngaarden liggen meestal tussen 200 en 600 meter hoogte.
Het klimaat ondervindt veel invloed vanuit het zuiden en oosten; mediterrane lucht. Koelte vanuit het noorden zorgt voor vochtigheid. Deze combinatie geeft de fraicheur aan de wijn.
Bodemgesteldheid : in het noorden kalksteen en lei-achtig. In het zuiden Steiermark : meer rotsen. Hier en daar vulkanisch gesteente tussenin.
De wijnbouw gaat terug tot 700 v Chr. In de Middeleeuwen was de wijncultuur in handen van de kerk en kloosters. Na problemen in 1872 met de druifluis is men overgeschakeld op nieuwe aanplant : de Grüner Veltliner. Na het wijnschandaal in 1985, waarbij men antivries gebruikte om de wijnen zoeter te maken, kwamen vele wijnboeren in de problemen. De combinatie nadien van strengere wetgeving, nieuwe technieken, aandacht voor kwaliteit, grotere huizen, gerichter werken met bepaalde druivensoorten bracht de kwaliteit en faam van de Oostenrijkse wijnen terug op peil.
Eigen aan Oostenrijk is de handmatige pluk in familiale bedrijven. Dit geeft kwaliteit maar ook een duurdere prijs. Ze hebben een eerste, tweede en soms derde pluk. Ze zijn niet echt een biobedrijf maar ze voelen zich wel één met de natuur. Anders maaien, andere vegetatie, zo weinig mogelijk sproeien.
Typisch voor Oostenrijk benoemt men de wijn eerder naar de druivensoort dan naar de naam van het wijngoed.
Een volledig beeld geven van de Oostenrijkse wijnen is niet mogelijk op 1 avond. Een selectie van 4 witte en 4 rode wijnen werd gepresenteerd .
Viviane en Marc
De geproefde wijnen:
